Ποιοι και γιατί αδικούν τη Θήβα;
Η κατάληξη του τελευταίου επίμαχου θέματος, της διεκδίκησης της κεντρικής έδρας του Πρωτοδικείου στην Περιφερειακή Ενότητας Βοιωτίας, δημιουργεί δικαιολογημένα αισθήματα αδικίας, θυμού και απογοήτευσης για άλλη μια φορά, αφού με βάση τα αντικειμενικά και τεχνοκρατικά κριτήρια, που έθετε η σχετική έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας, αυτή έπρεπε να είναι στην πόλη της Θήβας.
Αυτό εξάλλου προκρίθηκε και στην αντίστοιχη περίπτωση της Περιφερειακής Ενότητας Αιτωλοακαρνανίας, όπου η Κυβέρνηση σεβάστηκε τα θεσμοθετημένα κριτήρια και όχι τον καταργημένο, από την Διοικητική Μεταρρύθμιση του 2010 (ν. 3852), θεσμό της πρώην πρωτεύουσας.
Εύλογα λοιπόν προκύπτει το συμπέρασμα ότι υπήρξε εξωθεσμική παρέμβαση και επηρεασμός από πολιτικά κέντρα εξουσίας τοπικιστικού ενδιαφέροντος.
Το ερώτημα όμως που πρέπει να μας απασχολήσει είναι: Αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά και ειδικά για την περίπτωση του Πρωτοδικείου;
Η απάντηση δυστυχώς είναι όχι!!
Τα ίδιο έχει συμβεί μετά το 2010, στα πλαίσια της μεταρρυθμιστικής πολιτικής ενοποίησης Δημοσίων Υπηρεσιών, με πιο ενδεικτικές τις περιπτώσεις της Εφορίας και του πρώην ΙΚΑ (ΕΦΚΑ σήμερα). Όπως τώρα έτσι και τότε επικράτησε εσφαλμένα η ‘’λογική της πρώην πρωτεύουσας’’ και όχι τα αντικειμενικά κριτήρια που έχουν να κάνουν με τον εξυπηρετούμενο πληθυσμό, τον όγκο των υποθέσεων, την εγγύτητα εξυπηρέτησης βιομηχανικών μονάδων και εργαζομένων σε αυτές, δομών φιλοξενίας προσφύγων κ.ά.
Σε όλες αυτές τις κεντρικές επιλογές, που σημειωτέον έχουν γίνει σε διαφορετικές περιόδους επί διαφορετικών Κυβερνήσεων, η Θήβα μονίμως αδικείται, οπότε γίνεται περισσότερο αντιληπτό, ότι η παρέμβαση αφορά σε τοπικά κέντρα πολιτικής εξουσίας, ανεξαρτήτου ‘’χρώματος’’ και πολιτικής χροιάς, που συμφωνούν και επιβάλλουν την άποψή τους
Ευθύνη γι αυτό διαχρονικά έχει τόσο ο Δήμος της Θήβας όσο και οι φορείς της περιοχής, οι οποίοι για χρόνια τώρα έχουν συμβιβαστεί με την λογική της ‘’δεύτερης επιλογής’’.
Λόγω της προηγούμενης εμπειρίας μου, ως μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Θηβαίων, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι σε όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις ξεκινήσαμε να διεκδικούμε ‘’την εξαίρεση και όχι τον κανόνα’’, με βάση την προτεινόμενη μεταρρύθμιση. Πάγια τακτική έως σήμερα, με παραίνεση και ισχυρή καθοδήγηση μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις των εκπροσώπων μας σε Περιφερειακό και Κοινοβουλευτικό επίπεδο, ήταν να διεκδικούμε την παραμονή των προς ενοποίηση Διοικητικών Δομών στη Θήβα ως εξαίρεση από τον κανόνα, αφού αυτό ήταν το μόνο πολιτικά ανώδυνο για εκείνους και όχι ως κύρια Διοικητική Δομή, όπως δικαιούμασταν.
Εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται ότι αυτός ο τρόπος διεκδίκησης ‘’βολεύει’’ μεν τους πολιτικούς μας εκπροσώπους και τα εξωθεσμικά τοπικά κέντρα εξουσίας, αλλά οδηγεί την ευρύτερη περιοχή της Θήβας σε διοικητική αποψίλωση και οικονομικό μαρασμό και τους πολίτες σε δυσμενή θέση εξυπηρέτησης βασικών τους αναγκών, σε σχέση πάντα με το Δημόσιο.
Ας αφήσουμε λοιπόν τους αναθεματισμούς και τις ‘’κατάρες’’ σε ένα αναποτελεσματικό κυνήγι ‘’μαγισσών, επιρρίπτοντας τις ευθύνες σε όλους τους άλλους και ας μάθουμε επιτέλους από τα δικά μας λάθη και παραλείψεις, επανακαθορίζοντας στόχους και στρατηγική υλοποίησης, για να μπορέσουμε να σχεδιάσουμε και να διεκδικήσουμε συνολικά για τον Δήμο μας και την ευρύτερη περιοχή μια νέα αναπτυξιακή πορεία, αντάξια της μακραίωνης ιστορικής και πολιτιστικής διαδρομής, της τρίτης μεγαλύτερης πόλης της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας.
Αυτό πραγματικά επιθυμούν και δικαιούνται οι πολίτες αυτού του τόπου και σίγουρα δεν περιμένουν κανείς να τους το χαρίσει, χωρίς διεκδίκηση και αγώνες.
Σταμάτης Χαλβατζής
Απόλυτα σωστός..